పరాధీన

ప్రపంచం ఇంకా నిద్రలేవని 

శుభోదయాలలో 

నీ చిరు మందహాసం నా రోజు 

మొత్తాన్ని మురిపిస్తే 

సన్నగా మంచు తెమ్మెర విరిసే 

సీతా కాలపు సాయంత్రాలలో 

పేరు లేని వీధుల్లో 

నీతో కలిసి నడిచే నాలుగడుగులు 

నా రాత్రి ని మరపిస్తే 

నాకేమి కానీ నీ కళ్ళలో 

నీకేమి కానీ నాకోసం 

మనకే ప్రత్యేకమైన 

ఆ కొన్ని క్షణాల్లో 

ద్యోతకమయ్యే 

విలువ కట్టలేని భావాలు 

నువ్వులేని ప్రతిక్షణం 

రాని నీ పిలుపుల కోసం 

వేచిచూసి 

నాదేది కాని కోసం 

నాకోసం లేనిదానికోసం 

వెతికి వెతికి వేసారి 

నిర్లిప్తల నిట్టూర్పుల 

నాకు తెలిసిన నరకాలలో 

నన్నే నేను వధించుకుంటూ 

బ్రతికి ఉన్న కళేబరాన్ని 

మరిగే నూనె అగడ్తలలో 

మరల మరల దహించుకుంటూ....