వేయి తుపాకులు ఘర్జించనీ..

స్వాతంత్రం సిద్దించే రోజు 

మరో యుగం ముందున్నా

ఊహలు ఆశలు కాలపు కర్కసపు కౌగిలిలో నలుగుతున్నా...

అలాగే ముందుకు సాగిపో...

పోనీ..వేయి తుపాకులు ఘర్జించని..

పర పాలనలో మొద్దుబారిన మనం

శ్వాసలేని శరీరం

ఉంటె నేమి పోతేనేమి 

పోనీ..వేయి తుపాకులు ఘర్జించనీ...

నీ భూమి నీ భాష

నీ మతం నీ జనం

ఎవరో చెప్తే నీ వవుతాయా..

ఎవరి దయ తోనో మనగాలుగుతాయా...

పోనీ..వేయి తుపాకులు ఘర్జించనీ...

సహ జీవనం సౌబ్రాత్వుత్వం

కరుణ దయ  నిండిన జీవితం

యెర్ర రక్కసి కోరలచిక్కి శిధిలం అవుతుంటే

నువ్వెవరో మరిచేలా రుధిర చరిత్ర లిఖిస్తుంటే

పోనీ...వేయి తుపాకులు ఘర్జించనీ..

పరాయి మూకల తరిమేదాకా

నీ జెండా ఉవ్వెత్తున ఎగిరే దాకా

నీ భూమి నీ దయ్యేదాక 

భుద్దం శరణం గచ్చామి 

ఘర్షణ శరణం గచ్చామి

యుద్ధం శరణం గచ్చామి...

పోనీ..వేయి తుపాకులు ఘర్జించనీ..

( భారత భూమి శివారుల్లో హిమాలయ ఆవలి వైపున చెలరేగిన స్వతంత్ర పిపాసకు నా చిరు కవితా కానుక)