నా సఖి

పచ్చని అందాలతో పులకరించే వృక్ష శోభ 

అనుదినము ఆహ్లాద పరచు ప్రకృతి 

వేసవి కాంత సొబగులు వర్ణించక మూగనైతి 

వర్నోప వర్ణములై ఆయువు మూడి 

వదలిన దేహముతో రాలు పత్రభామల 

హొయలు మెచ్చక మనసు నిలిపితి 

ధారలుగా కురిసి 

హృది తలుపుల 

వలపు తలపులు 

మెరియించు వర్ష కాంత 

మెరుపు వన్నెలు తెలుపక మానుకుంటి 

అంతరాత్మయు స్తంభింప చేయు 

పవన ద్రుతి 

ఆవరణమే కాదు మనమ్మునే 

సీతలీకరించు భీష్మ 

హిమపాతమును చూచి చూడక వదిలితి 

తానె నవ్వుల వెలయు మురిపించు పవనమెలె 

తన సిగ్గుల మెరయు శరత్కాలం 

నల్లని కురుల వెలయు నీలి మేఘాల వాలు 

తన కోపమే వేసవి వదగాల్పులైన 

రుతువులేల్ల తనలో నింపు నా సఖి మోము చూడ వేరేల నే ఋతువుల పొగడువాడ